Book of Records: Deel 2: Vosje uit Vorselaar

We zijn inmiddels bijna een jaar verder, en Duizendschoon zit nog steeds in de opvang.
Ze is nog even schuw als in het begin, blijft uit de weg van alle drukte, en neemt de poten zodra er onbekende mensen binnenkomen. Maar toen kwam Vosje...


Halverwege de maand juni (2012) komt mamapoes Vosje met haar 4 kittens binnen.

Mama’s en hun kroost verblijven steeds in quarantaine in de ‘kraamkamer’. Dit zowel voor hun eigen veiligheid, als die van de andere katten. Een mama die haar kleintjes verdedigd is namelijk geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, en de kleintjes hebben nog te weinig weerstand om vrij rond te lopen.

Elke mama wordt voorzien van twee grote benches, die naast elkaar worden geplaatst. Zo hebben de gezinnetjes bijna een soort appartement, met een slaapkamertje waar een comfortabel, donker nestje staat en een grote leefruimte, met een eethoekje, een hoek met de kattenbak en veel speelruimte voor wanneer de kittens wat groter worden en uit het nest komen.

Maar dit sluwe Vosje neemt geen genoegen met een appartementje en ongeveer 4 weken na haar aankomst, grijpt ze haar kans en ontsnapt tijdens de dagelijkse verzorgingsronde, letterlijk over de rug van haar verzorger.

Ze kijkt niet meer om naar haar arme kleintjes maar die zijn, met hun 7 weken, oud genoeg om zonder haar te kunnen.

Ze helpt zichzelf rustig aan eten door te gaan hengelen door de tralies van de benches van de andere mama's.

Het smakelijke lokvoer in de vangkooi, die geplaatst wordt om haar weer te vangen, laat ze lekker links liggen.
Om te verhinderen dat ze het voedsel van de anderen plundert, zijn we verplicht om haar een eigen bakje voer te geven, maar zelfs de liefste woordjes krijgen haar niet zover dat ze zich laat vangen.

Uiteindelijk zijn alle benches leeg, de mama's zijn weer naar huis en hun kindjes zitten in de grote opvang.
Ze krijgt geen eten meer, en er is ook niets meer om te stelen, dus te langen leste krijgt Vosje genoeg honger om in de vangkooi te stappen.

Hoera!

Maar de triomf is van korte duur...

Elise, die vanuit de goedheid van haar hart, Vosje wil voorzien van een beetje water, opent de vangkooi op een klein kiertje...

En ZOEFFF!

Daar ging ze weer...

Nu laat ze zich natuurlijk helemaal niet meer vangen, en zo loopt ze meer dan een half jaar in haar eentje rond in de kraamkamer...

Maar na een tijdje voelt ze zich toch een beetje eenzaam, en gaat heel zielig door de glazen deur van de kraamkamer naar buiten zitten kijken.

Vosje voor de glazen deur van de kraamkamer

En zo zit ze vanaf dan regelmatig al de drukte te bekijken vanuit haar riante maar eenzame villa...